பதிவு-2
மறுநாள் காலை
10-10
(10—ம் தேதி
அக்டோபர் மாதம்)
அன்று
அப்பா
“எங்கே
போகிறாய் ?”
நான்
“DIALYSIS
சம்பந்தமாக
CERTIFICATE
வாங்க வேண்டும்
நான்
BESANT NAGAR
போக வேண்டும்
அதான் நான்
BESANT NAGAR
செல்கிறேன்”
அம்மா
“கோயிலுக்கு
போய் விட்டு
போ”
நான்
“கோயிலுக்கு
போகிறேன்”
அப்பா
“யாருடன்
போகிறாய்?”
நான்
“கார்த்தி
வண்டியில்
தான் போகிறேன்
ஏதேனும்
பிரச்சினை
இருந்தால்
எனக்கு
உடனே போன்
செய்யுங்கள்”
என்று
சொல்லி விட்டு
என்னுடைய
நண்பன்
கார்த்தியுடன்
நான் வண்டியில்
கிளம்பி விட்டேன்
என்னுடைய
நண்பன்
கார்த்தி
உயிர் காப்பான்
தோழன்
என்பதற்கு
எடுத்துக்காட்டு
“என்னுடைய
அப்பா உடல்நிலை
சரியில்லாத
இரண்டு வருடங்கள்
என்னுடன் இருந்தவர் ;
நான் கூப்பிட்ட
குரலுக்கு
ஓடோடி வந்து
உதவிகள் செய்தவர் ;
24 மணி நேரத்தில்
எந்த நேரம்
கூப்பிட்டாலும்
ஓடி வந்து
உதவிகள் செய்பவர் ;
இரவு பகல்
பாராமல்
கூப்பிட்ட குரலுக்கு
ஓடோடி வருபவர் ;
நான் HOSPITAL-ல்
எத்தகைய
வேலைகளைச்
செய்தேன்
எவ்வளவு
கஷ்டப்பட்டேன்
எவ்வளவு
அவமானப்பட்டேன்
எவ்வளவு
வேதனைப் பட்டேன்
அனைத்தும் தெரிந்து
ஒரே புண்ணிய ஆத்மா
என்னுடைய நண்பன்
கார்த்தி அவர்கள்
மட்டும் தான்
அவர் செய்த உதவிக்கு
நான் இன்னும்
எத்தனை பிறவி
எடுத்தாலும்
கார்த்திக்
அவர்களுக்கு நான்
பட்ட நன்றிக்
கடனை அடைக்க
முடியாது என்பது
மட்டும் உண்மை”
அத்தகைய
உயர்ந்த உள்ளம்
கொண்டவர் தான்
கார்த்திக்
அவருடன் தான்
நான் BESANT NAGAR
சென்று
கொண்டிருந்தேன்
கோயிலுக்கு
போகச் சொன்னார்களே
என்று கோயிலைத்
தேடி கோயிலின்
வாசலில் முதல்
படிக்கட்டில் காலடி
எடுத்து வைத்தேன்
எனக்கு ஒரு
போன் வந்தது
எடுத்தேன்
என்னுடைய அம்மா
ஓவென்று
அழுதார்
நான் “அம்மா
அழாமல் சொல்லுங்கள்”
என்றேன்.
என்னுடைய அம்மா
சிறிது நேரம் அழுதார்
பின்பு பேசத்
தொடங்கினார்
“அப்பா பேச்சு
மூச்சு இல்லாமல்
இருக்கிறார்
எனக்கு என்ன செய்வது
என்றே தெரியவில்லை
உடனே வா” என்றார்.
“BESANT NAGAR –ல்
இருந்து PERAMBUR
வருவதற்கு குறைந்தது
45 நிமிடங்களாவது
ஆகும்
நான் வரும் வரை
அப்பாவைப் பார்த்துக்
கொள்ளுங்கள்
ஒன்றும் ஆகாது”
என்றேன்
---------என்றும் அன்புடன்
---------K.பாலகங்காதரன்
------11-10-2020
//////////////////////////////////////////////
No comments:
Post a Comment