பரம்பொருள்-பதிவு-212

               ஜபம்-பதிவு-460

              (பரம்பொருள்-212)

“இந்த சமுதாயத்தால்

தொடர்ந்து

காயப்படுத்தப்பட்டு

வாழ்வதற்கு

வழி இல்லாமல்

அல்லாடிக்

கொண்டிருக்கும்

திருநங்கை இனமே

மகிழ்ச்சி

அடையும் வகையில்

செயலைச் செய்து

விட்டு எங்களை அழ

வைத்து சென்று

விட்டீர்களே ! “

“இந்த உலகத்தால்

அநாதையாக்கப்பட்ட

எங்களை அன்பு

கரம் நீட்டி

ஆதரவாக இருந்தவரே

மீண்டும் எங்களை

இந்த உலகத்தில்

அநாதையாக

இருக்குமாறு
விட்டு விட்டு

சென்று விட்டீர்களே ! “

ஐயோ! சென்று

விட்டீர்களே ! “

“இனி இந்த உலகத்தில்

எங்களுக்கு ஆதரவாக

இருக்கப் போவது யார் ? “

“எங்களுடைய

மன வலியை

புரிந்து கொண்டு

எங்களுக்கு துணையாக

இருக்கப் போவது யார் ? “

“எங்களுக்கு துணையாக

யாருமே இல்லையே

இந்த உலகத்தில்”

“நீங்கள் இல்லாத

இந்த உலகத்தில்

நான் ஏன் இன்னும்

உயிரோடு இருக்கிறேன் “

“என்னுடைய இதயம்

ஏன் இன்னும்

வெடிக்காமல்

இருக்கிறது “

“என்னுடைய இதயம்

வெடித்து நான்

இறந்து விடக்கூடாதா ? “

“ஐயோ !  நான்

என் செய்வேன் என்று

அழுது கொண்டே

அந்த திருநங்கை

தன்னுடைய தலையில்

சூடி இருந்த

பூவை எடுத்து

தரையில் வீசினாள் ;

தன்னுடைய நெற்றியில்

இட்டிருந்த

பொட்டை அழித்தாள் ;

தன்னுடைய கைகளில்

மாட்டி வைத்திருந்த

வளையல்களை

தரையில்

மோதி உடைத்தாள் ;

அவ்வாறு உடைக்கும்

போது கைகளில்

போட்டிருந்த

வளையல் உடைந்து

வழிந்த இரத்தம்

அந்த திருநங்கையின்

கைகளை நனைத்ததோடு

மட்டுமல்லாமல்

அரவானின்

உடலையும் நனைத்தது “

“அரவான்

சிந்திய இரத்தம்

இந்த உலகத்தை

நனைத்து குளிர்வித்தது ;

ஆனால் திருநங்கை

சிந்திய இரத்தம்

அரவானின் உடலை

நனைத்து அரவானுடைய

உடலை குளிர்வித்தது ; “

“அவள் அழுத

குரலைக் கேட்டு

அரவானே உயிர்பெற்று

வந்து விடுவான்

என்று சொல்லத்தக்க

வகையில் அந்த

திருநங்கையின்

அழுகை இருந்தது “

“அழுது கொண்டிருந்த

திருநங்கை தன்னுடைய

அழுகுரலை நிறுத்தினாள்  “

“சிறிது நேரம்

அமைதியாக இருந்தாள் “

“சட்டென்று உணர்ச்சி

வந்தவள் போல்

எழுந்து நின்றாள் ;

ஆவேதத்துடன்

ஐயோ ! என்று

கூச்சலிட்டாள் ;

அவள் கத்திய கூச்சல்

அந்த இடத்தையே

அதிர வைத்தது ;

கல்லும் கரைந்து

விடும் என்று

சொல்லத்தக்க

வகையில் அந்த

திருநங்கையின்

ஆவேசமான

அழுகுரல் இருந்தது ;

ஒரு நிமிடம்

நிதானித்த அந்த

திருநங்கை

தன்னுடைய கழுத்தில்

இருந்த தாலியை

தானே அறுத்து

கீழே போட்டாள் ;

அந்த கணத்தில்

அந்த திருநங்கை 

ஓ என்று கதறி

அரவான் மேல்

மயங்கி விழுந்தாள் “

“அழுகுரலால் நிரம்பி

இருந்த அந்த இடமே

மயான அமைதியாக

மாறி விட்டது”

“சிறிது நேரத்தில்

அந்த திருநங்கைக்கு

உணர்வுகள்

திரும்பிய போது

அந்த திருநங்கையின்

காதுகளில் யாரோ

நடந்து வரும்

காலடி ஓசை கேட்டது “

“தன்னுடைய

தலையைத் தூக்கி

யார் வருகிறார்கள்

என்று பார்த்தாள்

அந்தத் திருநங்கை “

----------- ஜபம் இன்னும் வரும்

----------- K.பாலகங்காதரன்

----------- 26-04-2020

//////////////////////////////////////////